ความเข้าใจผิดๆ เกี่ยวกับการได้สิทธิ์วันหยุดพักผ่อนประจำปี

ขออนุญาตอ้างอิงตาม พรบ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 30 :

ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกันมาแล้วครบหนึ่งปีมีสิทธิหยุดพักผ่อนประจำปีได้ปีหนึ่งไม่น้อยกว่า 6 วันทำงาน

โดยนายจ้างเป็นผู้กำหนดวันหยุดดังกล่าวให้แก่ลูกจ้างล่วงหน้าหรือกำหนดให้ตามที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกัน

(2) ในปีต่อมานายจ้างอาจกำหนดวันหยุดพักผ่อนประจำปีให้แก่ลูกจ้างมากกว่า 6 วันทำงานก็ได้

(3) นายจ้างและลูกจ้างอาจตกลงกันล่วงหน้าให้สะสมและเลื่อนวันหยุดพักผ่อนประจำปีที่ยังมิได้หยุดในปีนั้น

รวมเข้ากับปีต่อๆไปได้

(4) สำหรับลูกจ้างซึ่งยังทำงานไม่ครบหนึ่งปี นายจ้างอาจกำหนดวันหยุดพักผ่อนประจำปีให้แก่ลูกจ้างโดยคำนวณตามส่วนก็ได้

มีองค์กรหลายแห่ง และจำนวนมาก ที่ได้จัดให้พนักงานหยุดพักผ่อนประจำปีไม่ได้ครบตามสิทธิ์ตามกฎหมาย ทาง HR ลองกลับไปดูในองค์กรของท่านนะครับ ว่าได้จัดให้ถูกต้องแล้วหรือยัง หากยังไม่ถูกต้องรีบแก้ไขให้ถูกต้องนะครับ

ตัวอย่างการคิดลาพักร้อนที่หลาย ๆ องค์กรจัดไม่ถูกต้อง

พนักงานเข้างาน 1 กรกฎาคม 2559 หากบริษัทฯที่คำนวณไม่ถูกนั้น จะนำสัดส่วนในปีแรกที่เข้าทำงาน ตั้งแต่วันที่เริ่มงาน 1 กรกฎาคม 2559 – 31 ธันวาคม 2559 (คือ 6 เดือน) ก็จะคำนวณสัดส่วนวันหยุดพักผ่อนประจำปีได้ 3 วัน (3 วันนี้คิดตาม Prorate หากองค์กรให้พักร้อนตามขั้นต่ำของกฎหมายแรงงาน คือไม่น้อยกว่า 6 วันทำงานต่อปี)

หลายบริษัทจะกำหนดให้พนักงาน สามารถใช้สิทธิ์การลานั้นได้เมื่ออายุงานครบ 1 ปี เท่านั้น คือ วันที่ 1 กรกฎาคม 2560 และจะให้พนักงานใช้สิทธิ์ได้เพียงแค่ 3 วัน (นับจาก 1 กรกฎาคม 2559 – 31 ธันวาคม 2559) ซึ่งการคิดวันลาพักร้อนดังกล่าวเป็นวิธีการคิดที่ผิด ไม่สอดคล้องตามกฎหมาย โดย อ้างอิงตาม พรบ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 30 โดยสิทธิ์การลาพักผ่อนประจำปีของพนักงานนั้นต้องได้สิทธิ์ 6 วันต่อปี ตั้งแต่อายุการทำงานครบ 1 ปี ตั้งแต่ปีแรกแล้ว หรือที่ถูกต้อง ดูตามตารางการนับสิทธิ์ด้านล่าง